Weromrop.frl - útstjoerings

Op de Jouster iisbaan is it WK soleksrace op iis. Tritich dielnimmers, lid fan de klup AOW (Altijd Onder Weg) dogge mei oan de wedstriid. Wille is belangriker as winne. It giet net sa hurd, want it iis is sa glêd dat de bestjoerders mei de fuotten remje moatte.

Foar it earst yn fjouwer jier soe der wer in wedstriid belslydjeien, in âlde Fryske tradysje, organisearre wurde op De Feanhoop. Wylst de organisaasje drok dwaande is mei de tariedingen wurdt stadichoan dúdlik dat it iis minder sterk is as tocht waard.

Sytze Pruiksma is slachwurker. Hy komt út in hiele muzikale famylje en fertelt dêroer en oer syn wei nei it konservatoarium. Hy spile by ferneamde orkesten mar wol mear út de muzyk helje as inkeld noaten spylje. We sjogge him oan it wurk foar in dûnsfoarstelling. Neist de muzyk hat er in passy foar fûgels. As bern al gie er mei de kiker deropút yn de Warkumerwaard.

Geurt Busser is lânskipsskilder. Al syn libben lang makket er akwarellen fan de natuer en dan benammnen it Waad en it wetter. We sjogge him oan it wurk yn de bûtenloft, yn waar en wyn, dat is syn atelier. Mei de camper rydt er teplak of mei de boat fart er út en lit er him drûchfalle. Nei in koart skoft op de keunstakademy hat er it himsels leard.

Foar 1950 wie de kâns grut om oan tbc (tuberkuloaze) te stjerren. Pasjinten waarden opfongen en behannele yn sanatoaria, ien dêrfan stie yn Appelskea. Pasjinten en personiel fan Beatrixoord fertelle oer har ûnderfiningen dêr. Pasjinten moasten in soad lizze, yn de bûtenloft en mannen en froulju wienen fan inoar skieden. Ek Johan Stekelenburg wie in pasjint, as foarsitter fan it Nederlandse Tuberculose Fonds iepene er in tentoanstelling. Neist de ferhalen is in soad argyfmateriaal te sjen yn de dokumintêre.